Als we kijken naar de gemiddelde paardrijles in Nederland, zien we dat de meeste van deze lessen onder de noemer dressuur gegeven worden. De paarden moeten figuren en oefeningen lopen, terwijl de ruiters met de teugels en beenhulpen het paard beïnvloeden. Als je op google zoekt naar een afbeelding van paardrijles, zijn dit het soort plaatjes dat je veel tegenkomt:
Over het algemeen is het in deze lessen de bedoeling om het paard aan de teugel te rijden. Deze term wordt veel gebruikt en is volgens sommigen gelijk aan nageeflijkheid of aanleuning, maar niet volgens iedereen[1]. Tijdens de gemiddelde paardrijles blijkt echter dat dit nog niet zo gemakkelijk te realiseren is. Het inwerken in de mond of op het hoofd van het paard kan zelfs tot schadelijke lichaamshoudingen leiden. Uit onderzoek blijkt dat wanneer ruiters het paard in een onjuiste positie rijden, dit leidt tot rugklachten en stress bij het paard (Lesimple, Fureix, Menguy, & Hausberg, 2010). Doordat onervaren ruiters minder controle over hun eigen lichaam hebben en minder precies inwerken met het bit, hebben paarden meer de neiging om met hun nek of hoofd omhoog te lopen. Hierdoor wordt de rug holler en wordt de vrije beweging van het lichaam beperkt. Dit leidt volgens het onderzoek van Lesimples (2010) niet alleen tot rugklachten, maar zelfs tot minder algemeen welzijn bij paarden.
Behalve dat onervaren ruiters het paard per ongeluk in een verkeerde houding kunnen rijden, zijn er ook veel voorbeelden van ervaren ruiters die een paard bewust in een schadelijke houding rijden. Hiermee wordt niet bedoeld dat deze ruiters hun paard doelbewust beschadigen, maar wel dat de gewenste houding die door veel ruiters wordt nagestreefd niet goed is voor de lichamelijke ontwikkeling van het paard. Rhodin (2010) toonde aan dat een hoge, ingebogen hals de normale bewegingsafwikkeling van het paard verstoort. Toch is deze hals, het ideaalbeeld in de dressuursport. De International Society for Equitation Science voerde in 2015 een meta-analyse uit en concludeerde dat dit soort hoofd- halshoudingen ruim voldoende onderzocht is en dat aangetoond is dat dit zowel op mentaal als op fysiek vlak schadelijk is voor het paard (International Society for Equitation Science, 2015).
[1] Zie definitie bokt.nl https://www.bokt.nl/wiki/Aan_de_teugel