In deze serie blogs staan we stil bij de redenen om het paard doormiddel van nageeflijkheid te helpen een beter lichaamsgebruik te vinden. In deze laatste blog tellen we de plussen en minnen bij elkaar op.
Er zijn situaties waarin het beter is om niet met de teugels de lichaamshouding van het paard te beïnvloeden. Onervaren ruiters kunnen soms beter het lichaamsgebruik van het paard niet proberen te beïnvloeden, dan dat ze de houding van het paard negatief beïnvloeden. Verder kunnen wilde, jonge of beschadigde paarden gebaat zijn bij een bepaalde volgordelijkheid in training. Waarbij het paard eerst vertrouwen krijgt in de mens en zijn hulpmiddelen, vervolgens leert om te wijken van druk en zijn eigen verantwoordelijkheid te nemen, waarna nageeflijkheid geïntroduceerd kan worden. Er is een minimale basis van begrip en vertrouwen nodig om het principe van nageeflijkheid aan het paard over te brengen. Daarnaast is minimale kundigheid van de ruiter nodig om het paard succesvol nageeflijk te vragen. Daarbij is het belangrijk dat de ruiter voldoende controle heeft over zijn eigen lichaam en positie, waardoor hij het paard niet stoort. Als de ruiter eerst leert om te rijden op zit en focus, kan hij vervolgens de teugels gebruiken voor het ondersteunen van het lichaamsgebruik van het paard, in plaats van om te sturen en te remmen. Er zijn een aantal voordelen aan het rijden zonder nageeflijk contact en soms is het noodzakelijk om even terug naar de basis te gaan. Er zijn echter ook duidelijke nadelen van het rijden zonder nageeflijk contact, voornamelijk het ontbreken van bescherming tegen fysieke beschadiging. Het is misschien beter om het paard zonder contact te rijden, dan met een nadelig contact. Het paard loopt in de neutrale positie minder schade op dan in de negatieve contactpositie, zeker wanneer we mentaal welzijn meewegen. Op lange termijn zal het paard echter zeker fysiek beschadigen wanneer we blijven rijden zonder hem te helpen zijn lichaam goed te gebruiken. Verder zijn we ervan uitgegaan dat het paard, zonder nageeflijk contact zijn lijf op de meest ideale manier houdt. Dit is in de praktijk zeker niet het geval. Ook zonder teugelcontact kan het paard zijn lijf op een negatieve manier gebruiken. Veel paarden lopen zonder storende hand van de ruiter toch met hun hoofd in de lucht. Daarbij komt nog dat de voordelen van het rijden zonder contact, ook bereikt kunnen worden wanneer we het paard wel nageeflijk vragen. Met kundige begeleiding kan iedere ruiter leren het paard op een juiste manier nageeflijk te maken, zonder daarbij de voordelen van het rijden zonder aanleuning te verliezen. Het paard kan nog steeds op de zit en focus van de ruiter gereden worden. Ruiter en paard kunnen nog steeds werken aan hun onderlinge communicatie en verantwoordelijkheden. Wanneer kundig gebruikt, voelt de nageeflijkheid voor het paard niet als een beperking. In een goede training kunnen de voordelen van goed lichaamsgebruik en de voordelen van rijden zonder teugels bij elkaar opgeteld worden. Wanneer echter een bepaald plaatje van het lijf wordt afgedwongen bij het paard, loopt het paard zowel mentaal als fysiek ernstige schade op. Het is daarom beter om niet of aan communicatie of aan lichaamsgebruik te werken, maar om altijd beide aspecten elkaar te laten versterken.
